Σολάρι

(Solari). Επώνυμο Ιταλών αρχιτεκτόνων. 1. Πιέτρο Αντόνιο (Μιλάνο β’ μισό 15ου αι. -Μόσχα 1493). Μελέτησε τα σχέδια για την ανέγερση του καθεδρικού ναού του Μιλάνου (1476) και αργότερα αντικατάστησε τον πατέρα του Γκουινιφόρτε στις εργασίες του Μεγάλου Νοσοκομείου. Για τον καθεδρικό ναό της Αλεξάνδρειας, ο Σ., που ήταν και γλύπτης, φιλοτέχνησε το επιτύμβιο άγαλμα του επισκόπου Μάρκο ντε Καπιτάνι (1484). Από το 1490 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, προσκεκλημένος του αρχιδούκα Ιβάν Γ’, όπου συνεργάστηκε με άλλους για την κατασκευή του μεγάλου Γκρανοβίταγια και των πύργων στο Κρεμλίνο. Στον ίδιο αποδίδονται και άλλες εργασίες, στο Μιλάνο και τη Μόσχα. Πιστός στη λομβαρδική παράδοση, ο Σ. συνδύαζε στην τέχνη του γοτθικά και αναγεννησιακά στοιχεία. 2. Αντόνιο (1700 - Βαρσοβία 1763). Εργάστηκε αποκλειστικά στη Βαρσοβία όπου έχτισε το μοναστήρι, το νοσοκομείο και την εκκλησία των Μινίμων (γύρω στα 1728) καθώς επίσης και την εκκλησία των Φραγκισκανών (1732). Διεύθυνε επίσης την αναστήλωση της πρόσοψης των βασιλικών ανακτόρων (1741-48). Αρχιτέκτονας υπήρξε επίσης και ο γιος του Μποναβεντούρα, που γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1735. Σ’ αυτόν οφείλεται το Εθνικό θέατρο της Βαρσοβίας (1779) και η δυτική πλευρά του καθεδρικού ναού του Πόζναν (1789). Η εκκλησία του Άγιου βερναρδίνου στο Μιλάνο, έργο του αρχιτέκτονα Πιέτρο Αντόνιο Σολάρι, που συνδυάζει τον γοτθικό με τον αναγεννησιακό ρυθμό.